Στη νέα παραγωγή σάμερταϊμ, η ομάδα bijoux de kant επιλέγει τον ποιητικό λόγο για να μιλήσει για το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής, για όλα όσα οι αισθήσεις του σώματος έχουν αντιληφθεί από καιρό ενώ το μυαλό αργεί.
Ένας νεαρός ξεναγός. Μια ραδιοφωνική παραγωγός επαρχιακού σταθμού. Μια παράξενη συνάντηση στο έλεος ενός μόνιμου, ανυποχώρητου καλοκαιριού στα ερείπια ενός αρχαιολογικού χώρου κάτω από έναν φαρμακερό ήλιο. Εκείνος περιμένει να χειμωνιάσει για να δροσιστεί. Εκείνη αδημονεί να ’ρθει ο Νοέμβριος για να ζήσει τον έρωτα της ζωής της κάτω από τη βροχή. Όσο το φθινόπωρο γίνεται αφήγηση και το καλοκαίρι ανεβάζει σφυγμούς, η επιστροφή της παλιάς διαδοχής των εποχών όπως την ξέραμε γίνεται η καινούρια ουτοπία. Μια μάταιη προσδοκία. Χαμένοι στις συζητήσεις τους, η Τερέζα και ο Χρόνης υποψιάζονται πως η ανάγκη τους για δροσιά και βροχή πιθανώς να μην ικανοποιηθεί και ξεκινούν δειλά τα πρώτα βήματα της συνειδητοποίησης.
Το Αλφάβητο, ένα από τα πιο γνωστά ποιήματα της πρωτοπόρου Δανής συγγραφέως και ποιήτριας Ίνγκερ Κρίστενσεν, μια νεωτεριστική ποιητική σύλληψη, προφητική, επίκαιρη, διαχρονική, με κοινωνικές και οικολογικές προεκτάσεις, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με τη μορφή μουσικοθεατρικής παράστασης σε διασκευή και σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη.
Τρεις γυναίκες ηθοποιοί μαζί με δύο μουσικούς επί σκηνής, αναζητούν, με όχημα εμβληματικές ποιητικές συνθέσεις, ένα κομμάτι από τον χαμένο παράδεισο, κάποια μέρα, ίσως, μετά το τέλος του κόσμου. H σκηνική τους συνύπαρξη θα δημιουργήσει ένα εκρηκτικό οπτικοακουστικό περιβάλλον. Η παράσταση στοχεύει στη συλλογική μας ευθύνη απέναντι στο περιβάλλον και τη φύση, την αειφορία και τη συνέχιση της ζωής στον πλανήτη.
Η θεατρική παράσταση Κουρά, σε σκηνοθεσία του Θοδωρή Γκόνη και κείμενα της Γλυκερίας Μπασδέκη, έρχεται στο Αρχαίο Θέατρο Γιτάνων στη Θεσπρωτία.
Ο Μέγας Κουρέας και η Κορυφαία (ενός χορού που δεν υπάρχει πια), βρίσκονται ολομόναχοι μαζί σ’ έναν κόσμο κατεστραμμένο, αφύσικο και αγνώριστο πια. Με μέσον σωτηρίας ένα ψαλίδι κουράς και τον κατακερματισμένο Λόγο προσπαθούν να θυμηθούν όσα ξέχασαν και να επαναφέρουν την φυσική τάξη των πραγμάτων. Σ’ αυτή την προσπάθεια, η κουρά της Κορυφαίας- αμνού αποτελεί την έσχατη χειρονομία στην υπονόμευση της φυσικής τάξης και της επανάληψης ως εθιμικού δικαίου που κρατά την κοινότητα σε συνοχή. Τα μαλλιά προσφέρονται με αντάλλαγμα έναν νέο, «ανάλαφρο» και «αναμάρτητο» αυτό. Το κειρόμενο σώμα πρέπει να λατρευτεί, αλλιώς η τελετή θα μείνει μόνον στην περιγραφή και η φύση θα ξαναγίνει αμείλικτη.
Η Κουρά είναι μια αλληγορία περί φύσεως, μια σκληρή και τρυφερή τελετουργία σ’ έναν διαλυμένο κόσμο που αντιστέκεται στη φυσική καταστροφή του. Ο Μέγας Κουρέας και η Κορυφαία, «το τελευταίο ζευγάρι στη γη», θα αλληλολατρευτούν για να μπορέσουν να σώσουν τη Μητέρα Φύση τους, τη Μεγίστη Κομμώτρια των πάντων.
Η νέα παραγωγή Μωρή Φύση! της δραστήριας ομάδας C. for Circus είναι μια ξεχωριστή παράσταση θεάτρου και μουσικής, βασισμένη στη νουβέλα του Κινέζου συγγραφέα Γιεν Λιένκε Χρόνια Μήνες Μέρες. Η παράσταση «παρακολουθεί» μια χρονιά που η ξηρασία έμοιαζε να μην τελειώνει ποτέ και αφηγείται μια ιστορία για τη δύναμη της ζωής.
Από το πρωί ως το βράδυ ο Παππούλης, κεντρικός χαρακτήρας της ιστορίας, σχεδόν ακούει τα μαλλιά του να καίγονται. Ένα τρομερό κύμα ξηρασίας αναγκάζει τους κατοίκους ενός απομακρυσμένου ορεινού χωριού να τραπούν σε φυγή – όλους εκτός από αυτόν τον γέρο άνδρα κι ένα τυφλό σκυλί, που δεν μπορούν να κάνουν το εξουθενωτικό ταξίδι στα βουνά σε αναζήτηση τροφής και νερού. Ο γέρος φυλάει μία και μοναδική καλαμποκιά που έχει φυτρώσει στην άγονη γη. Αφιερωμένος σε αυτήν και στην ελπίδα που του δίνει, αγωνίζεται κάθε μέρα ενάντια στην ήττα, κερδίζει κάθε μέρα μια νίκη κόντρα στον θάνατο. Μια πεισματική μάχη επιβίωσης μέχρι τη δραματική κορύφωση του τέλους όπου ο ένας από τους δύο πρέπει να θυσιαστεί για να επιβιώσει ο άλλος και να κρατήσει ζωντανή την καλαμποκιά.
Με οδηγό τον μεγάλο γεωγράφο Στράβωνα, μια περιπλάνηση στη Βόρεια Ελλάδα για μια συνάντηση με το κλίμα και τα έργα των ανθρώπων της εποχής του αλλά και της σημερινής. Την αλλοίωση του κλίματος περιγράφει με χαρακτηριστικό τρόπο όχι ο ίδιος ο Στράβων αλλά ο «Ψευδο-Στράβων»: «Βρε θάλασσα τα έχω κάνει / Μ’ έχει πλακώσει το τσουνάμι / Και θα κυκλοφορώ στο σπίτι / Με μάσκα και στολή του δύτη».
Δύο ηθοποιοί και ένας μουσικός επί σκηνής συνομιλούν, τραγουδούν και αυτοσχεδιάζουν με κείμενα του παρελθόντος και βιώματα του παρόντος. Ένας υπερευαίσθητος πολίτης με ιδιαίτερες οικολογικές ανησυχίες είναι ο μοναδικός που δηλώνει συμμετοχή στο πρόγραμμα επιμόρφωσης «Διά βίου μάθηση, περιβάλλον, κλιματική αλλαγή και υγεία». Μια έγκριτη πανεπιστημιακός αναλαμβάνει το δύσκολο έργο της εκπαίδευσής του με εντυπωσιακά επακόλουθα.
Δύο ερμηνευτές συστήνουν στο κοινό έναν αρχαιολογικό χώρο, όχι από την πλευρά της ανθρώπινης δράσης, αλλά ως πεδίο των μη ανθρώπινων όντων, των ζώων που τον έχουν κατοικήσει διαχρονικά. Από τα ζώα του παρελθόντος, αυτά που αναγνωρίζουμε στα γεωλογικά απολιθώματα και το αρχαιολογικό υλικό, στα ζώα που ζουν εκεί σήμερα και ως και τις προοπτικές για το μέλλον τους. Μια επαναδιαπραγμάτευση της σχέσης του ανθρώπου με τον κόσμο, προς μια πιο συνολική κατανόηση του παρελθόντος και του παρόντος.
Η παράσταση ΖΩΟΛΟΓΙΟ/BESTIARIO αποτελεί συνέχεια της προηγούμενης δεκάχρονης δράσης της καλλιτεχνικής ομάδας για έναν συνδυασμό του θεάτρου και της αρχαιολογίας που αγαπά να διερευνά: πώς μπορούν θεατρικά μέσα να χρησιμοποιηθούν για να προσεγγιστεί με νέα ματιά το αρχαιολογικό υλικό, ενισχύοντας παράλληλα και τους δεσμούς με την εκάστοτε τοπική κοινότητα, αλλά και πώς μπορούν αρχαιολογικά εργαλεία (όπως η ανασκαφή, η μελέτη των ευρημάτων κλπ.) να συμβάλουν στη δημιουργία ενός site-specific θεατρικού έργου.
Ποιες είναι οι προοπτικές της Δυτικής Μακεδονίας μετά την απολιγνιτοποίηση; Πώς θα αντικατασταθεί ο λιγνίτης για να αποκατασταθεί το περιβάλλον; Ιστορικά ντοκουμέντα, αρχειακό υλικό, συνεντεύξεις κατοίκων μπλέκονται με μυθοπλαστικά στοιχεία φωτίζοντας τις πολύπλευρες διαστάσεις του θέματος και αναδεικνύοντας την τραγικότητα της έλλειψης ουσιαστικής διεξόδου. Αιχμή του διλήμματος, η επιχειρούμενη αναστροφή της κλιματικής αλλαγής, έναντι του οικονομικού μαρασμού και της πληθυσμιακής συρρίκνωσης της περιοχής. Οι άνθρωποι της Δυτικής Μακεδονίας, αν δεν δοθεί μια παραγωγική διέξοδος ανάπτυξης, ισορροπούν ανάμεσα στον αργό θάνατο του οικονομικού μαρασμού και τον, επίσης, αργό θάνατο εξαιτίας της περιβαλλοντικής καταστροφής, με ορατές επιπτώσεις στην υγεία τους. Μια παράσταση, ένα μεικτό είδος θεάτρου και μουσικής, αποτελούμενο από ηθοποιούς, live μπάντα και ένα παραχορήγημα 15 κατοίκων, εκπροσώπων της κοινωνίας των πολιτών, που λειτουργούν ως ένας σύγχρονος χορός, μάρτυρας και κριτής.
Στη Λάρισα, σ’ ένα αρχαίο θέατρο ανάμεσα σε σύγχρονες πολυκατοικίες, σ’ έναν τόπο που το παρελθόν και το σήμερα υποχρεωτικά συγκατοικούν, θα δημιουργηθεί μια νέα ζωή. Με αφετηρία τη μουσική, τον χορό και την ποίηση του Σεφέρη θα τελεστεί μια γιορτή. Μέσω επαναλαμβανόμενων χορευτικών μοτίβων, αντλώντας έμπνευση από την ποπ κουλτούρα, την ελληνική παράδοση και τα κινούμενα σχέδια του Γουώλτ Ντίσνεϋ, θα δημιουργηθεί μια τελετή αναγέννησης σε έναν τόπο όπου ο χρόνος εξισώνεται. Πέντε άνθρωποι θα συναντηθούν. Θα περιμένουν. Θα έρθει ένας έκτος και θα τον καλωσορίσουν. Θα τον αποχαιρετήσουν και θα τον αναστήσουν. Στο σκοτάδι θα χορέψουν μαζί. Η Φύση θα πεθάνει και θα αναστηθεί. Ο Άνθρωπος θα πεθάνει και θα αναστηθεί. Στο σκοτάδι ξανά. Μουσική. Η Νέα Ζωή. — Αντώνης Αντωνόπουλος
Μια περιηγήτρια μαζί με τους βοηθούς της καταφθάνουν σ’ έναν άγνωστο καταστραμμένο τόπο – ο οποίος, όμως, είναι γεμάτος από κρυμμένα ίχνη προγενέστερων «κατοίκων». Η ανεύρεση καταγραφών, μαρτυριών που σωρεύονται στον τόπο (άλλες διαβάζονται, άλλες άδονται, άλλες αναπαράγονται από μηχανήματα), αποκαλύπτει τις αιτίες που προκάλεσαν τη σημερινή πραγματικότητα. Η παράσταση Νύχτα στη γη σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Κοέν έχει τη μορφή ενός αγωνιώδους θρίλερ, όπου μέσα στον προκαθορισμένο χρόνο θα πρέπει οι περιηγητές (με τη συνέργεια των θεατών) να συλλέξουν όσο περισσότερα στοιχεία μπορούν.
Από τη Βίβλο μέχρι τους Ρομαντικούς, επί δύο ολόκληρες χιλιετίες, η σχέση του Ανθρώπου με τη Φύση βρίσκεται στο κέντρο της ποιητικής δημιουργίας. Ο Άνθρωπος είναι παιδί της Φύσης: δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο με τους όρους της. Αποσπάσματα της Βίβλου, του William Blake, του Samuel Coleridge, του Goethe, του Novalis, του Baudelaire, του Rimbaud, του Σολωμού, του Σικελιανού –με κύριο άξονα το σπουδαίο αποκαλυπτικό ποίημα «Σκοτάδι» του Byron– συρράπτονται, διαλέγονται, αλληλοσυμπληρώνονται.
Μια βιωματική θεατρική ξενάγηση στην εικαστική εγκατάσταση The Museum of Unnatural History από την ομάδα Dulcinea Compania. Ζωντανεύοντας το μυθιστόρημα του Σαλμάν Ρουσντί Ο Λούκα και η φωτιά της ζωής, ο Λούκα και τα δύο αγαπημένα του ζώα, ο σκύλος και το αρκούδι, μας συστήνουν τις αναμνήσεις του περιπετειώδους ταξιδιού τους στη φύση, που έχει γίνει αφύσικη εξαιτίας της ανθρώπινης παρέμβασης. Ο ήρωάς μας ανακαλύπτει την υπερφυσική του αγωνία για τα ζώα, τα έντομα και τα θαλάσσια πλάσματα, καθώς περιηγείται σε έναν κόσμο όπου όλα αλλοιώνονται, βιομηχανοποιούνται, εκφυλίζονται. Αφορμή για το ταξίδι του: ο μπαμπάς του έχει πέσει σε έναν ύπνο αιώνιο και ο Λούκα θα μπορέσει να τον ξυπνήσει μόνο αν λύσει το μεταφυσικό μυστήριο της ιστορίας του Ανθρώπου και της Φύσης.