Υπάρχει αντρικός και γυναικείος «προορισμός», έμφυλες κλίσεις και ταλέντα; Είναι οι θετικές επιστήμες, η φαρμακευτική, η αρχιτεκτονική, η αστροφυσική κατάλληλες για κορίτσια;
Άνοιξη 1960, Μεσολόγγι. Μια ομάδα μαθητριών του Γυμνασίου Θηλέων διασχίζει τους δρόμους της πόλης αντιδρώντας στην ίδρυση Πρακτικού Γυμνασίου αποκλειστικά στο Αρρένων που θα απέκλειε τις ίδιες από τα μαθήματα θετικής κατεύθυνσης. Μια ιστορία γυναικών που γεννήθηκαν στην ελληνική περιφέρεια μετά το τέλος του Πολέμου, πάνω στο ξέσπασμα του Εμφυλίου, και οραματίστηκαν για τον εαυτό τους μια ζωή ισότιμη με τους άντρες. Κορίτσια αυτόφωτα και γι’ αυτό παράξενα για την εποχή τους αλλά και για τη δική μας, με τους έμφυλους ρόλους να ορίζουν ακόμα, παρά τον επιδερμικό τους μετασχηματισμό, το κυρίαρχο εθνικό αφήγημα. Ένα έργο για τη νιότη και τα ταλέντα που η φύση κρύβει μέσα στους ανθρώπους αδιαφορώντας για τόπο, χρόνο, φύλο ή κοινωνικά ήθη. Μια πρωτότυπη παράσταση εμπνευσμένη από αληθινές (κι αληθινά ελληνικές) ιστορίες.
Το «Όνειρο στο κύμα», το «Μοιρολόγι της φώκιας» και ο «Νεκρός ταξιδιώτης» είναι τρία διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη που τα ενώνει, σαν νησιά που γειτονεύουν, η θάλασσα. Η θάλασσα των ελληνικών μύθων, της Ιστορίας και των ιστοριών πολλών, πολλών ανθρώπων, που ενώνουν τη μοίρα τους μαζί της. Το απόλυτο παραμύθι κι ο απόλυτος τρόμος. Η λαχτάρα για μια καλύτερη ζωή και η έλξη για το σκοτάδι και το άγνωστο. Η ομορφιά και η φρίκη σαν αλλεπάλληλοι κυματισμοί της ίδιας εκείνης θάλασσας. Στο αρχαίο νεκροταφείο της Βούντενης, η παράσταση Ξένοι στην ίδια θάλασσα προσπαθεί να αφηγηθεί το θαύμα που το καθένα από τα τρία διηγήματα παρακολουθεί, να συναντηθεί με το θαύμα που η ίδια η ζωή επιφύλαξε. Ένα νεκροταφείο τριών χιλιάδων χρόνων έρχεται με την απόκοσμη ομορφιά του, με το πείσμα του να κρατά τα μυστικά του μες στους λαξευτούς του τάφους και παρηγορεί δίχως να καθησυχάζει. Ό,τι δηλαδή κάνει και ο Παπαδιαμάντης στα τρία κείμενά του. Με τα πιο λιτά και θεατρικά μέσα η παράσταση προσπαθεί να ξαναμιλήσει τη γλώσσα του. Όχι μόνο εκείνη την τόσο δική του καθαρεύουσα αλλά και την άλλη, τη δίχως λέξεις.
H bijoux de kant συναντά το ηρωικό δράμα του Αθανάσιου Χριστόπουλου Αχιλλεύς (1804), για να διερευνήσει την έννοια της ελληνικότητας και της συλλογικότητας μέσα από τον μύθο της οργής του Αχιλλέα απέναντι στον Αγαμέμνονα. Η πλεονεκτική συμπεριφορά του πρώτου από τη μια και η περηφάνια και ο εγωισμός του δεύτερου από την άλλη, θέτουν σε κίνδυνο τις δυνάμεις του ελληνικού στρατεύματος και την επιτυχή έκβαση του Τρωικού Πολέμου έως ότου έρθει η πολυπόθητη συμφιλίωσή τους. Ανασυνθέτοντας τα υλικά μιας «παλιάς θεατρικότητας», καταδυόμενη στις ρίζες του νεοελληνικού λόγου και της αρχαιοελληνικής μυθολογίας, η bijoux de kant προσεγγίζει το ηρωικό δράμα μέσα από μια γλυκόπικρη αίσθηση αλλά και συγχρόνως με μια κωμική και ανάλαφρη ματιά, θίγοντας μερικά από τα βασικότερα ζητήματα της νεοελληνικής ιστορίας.
Κατώφλι: ένα όριο που συνδέει και ταυτόχρονα χωρίζει αντίθετους κόσμους. Η ομάδα No Man’s Land Rabbits – NMLR εμπνευσμένη από το συγγραφικό έργο του αρχιτέκτονα Σταύρου Σταυρίδη συνδημιουργεί μια πρωτότυπη δραματουργία με πυρήνα το κατώφλι ως μηχανισμό αλλαγής. Κατώφλι γίνεται το μπαλκόνι που –στην πιο γνωστή ερωτική σκηνή όλων των εποχών– δίνει τη δυνατότητα στους δυο ερωτευμένους να συναντηθούν. Κατώφλι γίνεται μια γειτονιά. Τα παιχνίδια που φιλοξενεί. Η έξοδος του σαλιγκαριού από το περίκλειστο κέλυφός του. Κατώφλι προς την απελευθέρωση γίνεται η επικοινωνία. Διανύοντας το κατώφλι, συνειδητοποιείς ότι τα πράγματα αλλάζουν. Ή θα μπορούσαν να είναι κι αλλιώς.
Ο πολιτιστικός οργανισμός «Liminal – Πρόσβαση στον Πολιτισμό» με την καλλιτεχνική ομάδα «R.A.W – Rephrase Adult World» και τη νεοσύστατη θεατρική εταιρεία «Novus» ένωσαν τις δυνάμεις τους και παρουσίασαν τη μουσική κωμωδία «Του Έρωτα και της Ψυχής». Μια παράσταση φτιαγμένη από μια πολυμορφική ομάδα επαγγελματιών, με και χωρίς αναπηρία, καθολικά προσβάσιμη για όλες και όλους. Ένα έργο που φωτίζει την κωμική πλευρά του αρχαιοελληνικού μύθου αλλά και την εκρηκτική, περιπετειώδη συνάντηση της «Ψυχής και του Έρωτα». Η ηλεκτρονική μουσική βρίσκει χώρο μέσα στην ιερή αφήγηση του μύθου. Το σύγχρονο κείμενο αποκαλύπτει τα αρχέτυπα των ηρώων και των ηρωίδων του. Η σκηνοθεσία φέρνει τον μύθο στο σήμερα: εδώ θα δημιουργηθεί μια «πανήγυρις ηλεκτρική». Ο Έρωτας και η Ψυχή προσπαθούν να ενωθούν σε πείσμα των όσων εμποδίων υψώνονται μπροστά τους και η παράσταση “τραγουδά” την παραδοξότητα αυτή της ένωσής τους. Έτσι, παράδοξα, ο αρχαιοελληνικός μύθος ενώνεται με τους ήχους των συνθεσάιζερ, τα ταξίμια και οι Σμυρναϊκοί χαβάδες με τα οπερατικά recitativi, το αρχαιοελληνικό ιδεώδες του κάλλους με την camp αισθητική και την pop κουλτούρα.
Με αφορμή την επέτειο των εκατό χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή, οι encardia παρουσιάζουν ένα ιδιαίτερο και πολύ «επίκαιρο» μουσικό πρόγραμμα.
Μια εξαιρετική ανθολογία τραγουδιών και κειμένων που θα φωτίσει το πάντα επίκαιρο ζήτημα της προσφυγιάς και της μετανάστευσης.
Κεντρικό σημείο της παράστασης θα προβάλει η ανθρώπινη αλληλεγγύη που μόνο αυτή μπορεί να μετριάσει τον πόνο του «Ξένου», ακόμα και να τον μεταμορφώσει σε ελπίδα και αισιοδοξία.
Αναδυόμενες από τον ζόφο της ιστορίας, λάμνοντας στον χρόνο γυναίκες διαφορετικής ηλικίας και καταγωγής συναντιούνται εδώ και τώρα. Ολυμπία! Καλοκαίρι του 2022!
Διαλογικά «επεισόδια» δραματοποιούν τη φρίκη του πολέμου, την Ανταλλαγή των πληθυσμών, την κατάρρευση της Μεγάλης Ιδέας. Μονόλογοι διηγούνται αθροιστικά, με επική κανονικότητα, την ίδια σχεδόν επαναληπτική ιστορία. Οι περφόρμερ, ανώνυμα μέλη όλοι τους ενός τραγικού χορού, που θα ενώσουν τις φωνές τους στα εμβόλιμα τραγούδια, τους κομμούς και τις μονωδίες, αναδεικνύουν τη θεατρικότητα της «μαρτυρικής» αφήγησης προκαλώντας τη συγκινησιακή διέγερση του θεατή που αντικρίζει κατάματα τη βία της Ιστορίας.
Η προσφυγική αφήγηση αποδομείται και ενσωματώνεται σε ένα ιστορικό δράμα δωματίου που άλλοτε μοιάζει με αρχαία τραγωδία και άλλοτε με μουσικό Ρέκβιεμ.
Τον Σεπτέμβρη του 1922, ένας Αμερικανός πολίτης ναυλώνει το πλοίο Mimosa που θα μεταφέρει δύο χιλιάδες Έλληνες της Μικράς Ασίας στον Πειραιά. Ανάμεσα στους ξεριζωμένους επιβάτες ταξιδεύει και ένας τριμελής θίασος. Ένα αλλόκοτο βαριετέ ζωντανεύει στο κατάστρωμα του Mimosa.
Οι τρεις θεατρίνοι σκέφτονται δυνατά, παίζουν μουσική, χορεύουν, τραγουδούν, αφηγούνται, ακροβατώντας πάνω στη λεπτή γραμμή όπου τα όρια του τραγικού και του κωμικού διαπλέκονται. Καταμεσής στο πέλαγος, μας παρασύρουν στη δίνη της ανθρώπινης ψυχής, στην προσπάθειά της να επιζήσει, να ριζώσει, να εξομολογηθεί, να ξαναβρεί το χαμόγελο, να πιστέψει ξανά.
Η μυθοπλασία συναντά το ντοκουμέντο σε αυτή τη σκοτεινή κωμωδία πάνω στις πολλαπλές περιπέτειες της Μικρασιατικής Καταστροφής. Αντλώντας υλικό από τα βαθιά αδιέξοδα του Εθνικού Διχασμού, η παράσταση ανασυνθέτει, σε ένα μυθοπλαστικό πλαίσιο, ήρωες της εποχής που αγωνίστηκαν για το αβέβαιο αύριο της ενσωμάτωσης.
Το Μαύρο ταξίδι είναι η αληθινή μαρτυρία ενός νεαρού Έλληνα που στρατολογήθηκε για να συμμετάσχει στη Μικρασιατική Εκστρατεία.
Η bijoux de kant μιλά για τις ζωτικές ανάγκες, την πείνα, τη δίψα αλλά και για τη σκληρότητα που φυτεύει ο πόλεμος στις ψυχές όλων των ανθρώπων, ανεξαρτήτως εθνικότητας. Μιλά για τον διωγμό, την προσφυγιά και τη νέα πολιτισμική ταυτότητα του ελλαδικού χώρου. Σε ένα πεδίο μνήμης, σε ένα τοπίο θραυσμάτων, ένας άγνωστος στρατιώτης του Μηχανικού Τάγματος περιγράφει γλαφυρά την πληγή του ξεριζωμού και ξαναγράφει την ιστορία.
Συντροφιά του ένας Άγγελος, ο νεαρός εαυτός του αλλά και οι ανατολίτικοι ήχοι της Μικρασίας από μια κόρη των Αθηνών που τραγουδά στους σμυρναίικους ρυθμούς μιας πολιτισμικά νέας Ελλάδας.