Η μουσικοθεατρική παράσταση Τραγούδι αχειροποίητο: Ο κυρ Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης ανάμεσά μας έχει ως θέμα την ανάδειξη της διαχρονικότητας του παπαδιαμαντικού έργου μέσα από τον συνδυασμό της θυμοσοφικής και παράλληλα λόγιας διάστασης του λόγου του και της πέραν των ορίων του χρόνου διηνεκούς προσληψιμότητάς του από τις παλιότερες, τις τωρινές και τις μέλλουσες γενιές των Ελλήνων. Ορχηστρικά και μελοποιημένα ποιήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, του Ηλία Κατσούλη και του Θωμά Κοροβίνη, κείμενα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και του Ανδρέα Εμπειρίκου, καθώς και αποσπάσματα από τη νουβέλα του Θωμά Κοροβίνη Το αγγελόκρουσμα. Η τελευταία νύχτα του κυρ-Αλέξανδρου σε πρωτότυπες μουσικές δημιουργίες του συνθέτη Ανδρέα Κατσιγιάννη.
Τα λουλούδια είναι σιωπηλοί μάρτυρες της θυσίας από την αρχή του κόσμου. Στα μοιρολόγια, στις μπαλάντες του Μεσαίωνα, στις λαϊκές δοξασίες, άνθη αιώνια γεννιούνται από ιστορίες αγάπης και αίματος. Από τον Νάρκισσο και τα ρόδα του Μεσαίωνα μέχρι την παπαρούνα (σύμβολο μνήμης του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου μεταξύ άλλων), τα λουλούδια, με τις ιστορίες που βλέπουν, μας διαμορφώνουν, μας εμπνέουν, μας οδηγούν στις καινούριες, δικές μας ιστορίες. Από τα δημοτικά τραγούδια έως τους μεσαιωνικούς θρύλους, τα λουλούδια αναδύονται εκεί όπου η θυσία χαράζει ανεξίτηλα τη μνήμη.
Οι Alcedo Folk Band μας οδηγούν σε ένα ηχητικό και αφηγηματικό μονοπάτι, όπου η λαϊκή παράδοση συναντά τη σύγχρονη μουσική δημιουργία. Ο ελληνικός και ο ευρωπαϊκός πολιτισμός γεφυρώνονται με πολύτιμα υλικά από τη δημοτική ποίηση, τη μυθολογία και τη μεσαιωνική παράδοση.
Το καλλιτεχνικό όραμα είναι ο διάλογος τεσσάρων Τεχνών: Μουσική, Λογοτεχνία, Ποίηση, Εικαστικά. Με όχημα το πολυεπίπεδο, γεμάτο συγκινήσεις, νήμα τους, πραγματοποιείται η «μεταφορά» των θεατών σε κάποιες από τις Κορυφές της Ιστορίας. Ο ηθοποιός Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, η μεσόφωνος Μαργαρίτα Συγγενιώτου, ο πιανίστας Τίτος Γουβέλης και η εικαστικός Σοφία Φλώρου Αρβανίτη αφηγούνται ορισμένες από τις κομβικότερες στιγμές του ανθρώπινου πολιτισμού (π.χ. Β’ Παγκόσμιος, Μεγάλος Πόλεμος, Πανδημίες κ.α.) στο Β’ Αρχαίο Θέατρο Λάρισας – υπόμνηση του μεγαλείου αλλά και της θνητότητας του ανθρώπινου γένους.
Τι σημαίνει, να είσαι έφηβος στο Ρέθυμνο σήμερα; Τι έχει αλλάξει απ’ την δική μας εφηβεία, των γονιών μας και των παππούδων μας; Ποια είναι η ιστορία αυτής της πόλης, εάν όχι οι ιστορίες των πολιτών της; Ποια είναι τα πληγωμένα της κομμάτια; Υπάρχει ίαση για αυτά; Τι διασπά αυτή την πόλη και τι την ενώνει; Τι πήραμε από τους γονείς μας και τι θα παραδώσουμε στα παιδιά μας; Πότε θεωρείται κάποιος πολίτης; Μόνο όταν ασκεί τα πολιτικά του δικαιώματα; Υπάρχει θηλυκό για τον πολίτη; Πως είναι να αφήνεις πίσω σου το «παιχνίδι» και να μπαίνεις στον κόσμο των «ενηλίκων»; Πού τοποθετούμαστε σε σχέση με τους άλλους;
Και ο έρωτας, ο θυμός, ο φόβος, η απόρριψη, η βία, η ανία, τα όνειρα, οι αγωνίες, η μουσική;
Μια παράσταση βασισμένη στις τεχνικές του σωματικού θεάτρου και του θεάτρου της επινόησης, όπου ηθοποιός και μουσικοί performers της πόλης με βασική έμπνευση συνεντεύξεις και ερωτηματολόγια απευθυνόμενα σε εφηβικό, νεανικό και ενήλικο κοινό, συναντούν τις δικές τους εμπειρίες και μνήμες. Μια παράσταση με τη μορφή δήλωσης με βασικό όχημα τη φωνή, τη μουσική και το σώμα.
H Alcedo Folk Band συνθέτει ένα τελείως καινούργιο και φρέσκο κείμενο που έχει αφετηρία και έμπνευση τις διηγήσεις περί μεταμορφώσεων του Οβίδιου και χτίζουν ένα χορόδραμα το οποίο ονομάζει folk opera.
Νέες και πρωτότυπες μουσικές, χοροί, ιντερμέδια, τραγούδια και απρόσμενα «χορικά» ξετυλίγουν και αποκαλύπτουν την εξέλιξη της ιστορίας, ενώ το χορευτικό τρίο Araneum ανασυνθέτει συνεχώς επί σκηνής τις εικόνες της αφήγησης.
Οι έξι μουσικοί συχνά συμμετέχουν σε σκηνικές δράσεις, ενώ με διάφορους τρόπους συμβάλλουν όχι μόνο στις μυθολογικές «μεταμορφώσεις» αλλά και σε αυτές της μουσικής φόρμας
Ένα πρόγραμμα με την Ανεξάρτητη Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης», με τραγούδια του Θεοδωράκη σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου, Τάσου Λειβαδίτη και Μανόλη Αναγνωστάκη. Τραγούδια αντίστασης, εξέγερσης, τραγούδια μελωδικά, λυρικά, ερωτικά, τραγούδια για μίαν άνοιξη που δεν ήρθε ποτέ αλλά και για τις «χρυσές πολιτείες που ξανοίγονται μπρος μας λουσμένες στην αλήθεια και στο αίθριο το φως».
Είναι τα τραγούδια των κύκλων Επιτάφιος, Ρωμιοσύνη και 18 Λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου, Πολιτεία, Της εξορίας, Λυρικά, Οκτώβρης ´78, σε ποίηση Τάσου Λειβαδίτη και
Μπαλάντες, Της Εξορίας και Αρκαδία VIIΙ που περιλαμβάνει το Μιλώ και τον Χάρη, τραγούδια του είδους που ο Μίκης Θεοδωράκης ονομάζει τραγούδια-ποταμός, σε ποίηση Μανόλη Αναγνωστάκη.
Τρεις ποιητές και ένας συνθέτης. Ασυμβίβαστοι ποιητές, αγωνιστές, μαχητές της Ελευθερίας.
Τα τραγούδια ερμηνεύουν ο Δημήτρης Μπάσης, η Ρίτα Αντωνοπούλου, η Σαββέρια Μαργιολά και ο Παναγιώτης Πετράκης που συμμετέχει με τον διπλό́ ρόλο ερμηνευτή και ηθοποιού.